Parang after all the hardships saka sarifices k0, parang wala naman nangyayari.. I'm so bored na talaga sa trabaho ko, like now, its San Pablo's 69th City Foundation Day, s0 walang pasok ang city, but here I am, nasa work, walang magawa, pumasok lang ako kasi nanghihinayang ako sa 1 araw na sweldo, sayang naman kasi talaga,makakatulong din yun sa daily expenses ko db.. Kaya lang sobrang nararamdaman ko na talaga na kailangan ko na rin ng ibang environment.. Yung makakapagpapaalala sa akin na worth ko bilang tao db? shempre naman s0brang hirap na, out of 5 working days, 1 lang araw ang magiging busy ko, at dahil dun, kapag naging busy na ako, nayayamot na ako.. Oh db ang gulo, kasi gusto ko lang maging productive ang araw ko.. Pero dahil nga stuck nga ako dito.. I admit, kasalanan ko rin naman ito, pero tulad ng reas0ning ko, ayoko lang na may masabi sila pag-alis ko, at least kahit verbal lang yung contract, pinangatawanan ko yung sinabi ko.. Kahit araw araw wala na akong gana pumasok.. Sino ba naman ang matutuwa sa akin db? Pwede naman talaga ako umalis kung gusto ko, pwede ko sila iwanan ng wala akong nakikitang replacement, pero I stand for what we agreed for.. Ang hinihiling ko lang sa mga tao sa paligid ko eh ang maintindihan ako.. Ang suportahan ako.. Unang una, kaya ndi ko yun magawa dahil, kahit paano, nakakatulong naman ang sweldo ko sa ilang expenses sa bahay, isa yun sa rason kung bakit, gustuhin ko man hindi ko magawang umalis, dahil sa ngayon ang hirap ng buhay namin, hindi naman regular na maganda ang sahod nila.. pano kami makakabayad sa ilang bayarin na kahit paano ay nakakatulong ang sweldo ko.. Hindi naman madali sa akin ito... Sa totoo, hirap na hirap na rin ako, s0brang pressured na ako sa mga nangyayari.. Kung kaya ko lang.. Napapagod na rin naman ako sa ganitong sitwasyon ko.. Gusto ko, gustong gusto kong kumawala... Alam ko na takot ako, s0brang takot, ako ang kawawa...
